«اباصلت بیات» عکاس دفاع مقدس میگوید: رزمندهها در عملیات شکست حصر آبادان، حدود 3 هزار نظامی عراقی را به اسارت گرفتند. رفتار ما با اسرای عراقی و رفتار بعثیها با اسرای ما اصلا قابل مقایسه نبود. به گزارش خبرنگار حماسه و مقاومت خبرگزاری فارس، آنچه از خاطرات اسرای دفاع مقدس میشنویم و میخوانیم، آغاز اسارت رزمندگان ما، آغاز شکنجهها و تشنگی و گرسنگی بود و گاهی بعثیها به قدری اسرای ایرانی را شکنجه میکردند که این اسرا در غربت به شهادت میرسیدند. «اباصلت بیات» که از عکاسان دوران دفاع مقدس است، در یکی از سوژههای عکاسی، سراغ اسرای عراقی رفته است که لحظههای نخست اسارتشان است و رزمندگان ایرانی به آنها آب میدهند. روایت این عکاس را در ادامه میخوانیم. یکی از مناطقی که در اوایل جنگ حضور داشتم، آبادان بود. رزمندهها توانسته بودند، حصر آبادان را بشکنند و حدود 3 هزار نظامی عراقی را در این عملیات به اسارت بگیرند. همان طور که در این عکس میبینیم، نظامیان اسیر عراقی به شدت تشنه هستند و رزمنده ایرانی دارد به آنها آب میدهد. رزمندههای ایرانی حتی دست این اسرا را با نخ بستهاند؛ در حالی که دست نیروهای ایرانی توسط صدامیها با سیم تلفن صحرایی بسته میشد. در اینجا ما آن تعداد از نیروهای عراقی را که مسنتر بودند، مورد احترام قرار میدادیم. در مقابل، بعثیها مجروحین و اسیران سالخورده ما را میکشتند. بخوانید, ...ادامه مطلب
خداوند به هر ماهی از ماههای سال خاصیتهای ویژهای بخشیده است. این خاصیت متأثر از اثر برزخی نور ماه بر پهنهی آسمانها و زمین است؛ یعنی علاوه بر اینکه نور ماه دارای تأثیرات مادی است، تأثیراتی معنوی را هم به همراه دارد. به این دلیل است که مثلاً در ماه محرم ناخودآگاه حزن و اندوه بر انسانها مستولی میشود و یا ماههایی مثل رجب و شعبان سراسر معنویت میشوند. این امر درباره ماه مبارک رمضان نیز صدق میکند. تأثیرات معنوی این ماه به قدری زیاد است که انسانها میل به ارزشها و دوری از گناهان پیدا میکنند، از این جهت است که طبق آمار، نمودار جرم و جنایت در ماه رمضان به شدت افت میکند. وقتی مروری بر احادیث ماه مبارک رمضان میکنیم، برخی از خصلتهای معنوی آن را میبینیم؛ از جمله آنکه رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود «وَ هُوَ شَهْرٌ أَوَّلُهُ رَحْمَةٌ وَ أَوْسَطُهُ مَغْفِرَةٌ وَ آخِرُهُ الْإِجَابَةُ وَ الْعِتْقُ مِنَ النَّار»؛ یعنی (رمضان) ماهی است که اول آن رحمت، وسط آن مغفرت و انتهای آن اجابت و رهایی از آتش است.». ابتدا باید به این نکته اشاره کنیم که منظور از اول و اوسط و آخر همان دههی اول، دوم و سوم ماه است. اما رحمت، عطای خداوندی بدون استحقاق بندگان است که دو اسم الرحمان و الرحیم از آن مشتق میشوند. طبق حدیث، متأثر از اسم «رحمان» خداوندی، همهی موجودات مشمول رحمت خدا شده و متأثر از اسم «رحیم» او، تنها بندگان الهی مشمول دستگیری میشوند؛ یعنی از عمق پستیها و مذلتها و آلودگیِ گناهان دستشان گرفته میشود و به عزت و معنویت دست مییابند. منتها شرط آن، اراده اولیهی فرد در قالب مغفرت و توبه است؛ از این جهت است که در آیاتی از قرآن، توبه مقدمهی رحمت خداست مانند «أَنَّ ال, ...ادامه مطلب